Weer eens op stap. Noord-oost Duitsland zou het dit keer worden, maar het liep weer eens anders.
De eerste dag was het lekker warm en we hebben steeds binnendoor gereden en zelfs met de raampjes steeds open. Meestal is zo rijden nog frisjes maar deze keer was het heerlijk met de raampjes open. Een paar keer werden we over een 80 km weg gestuurd en steeds gingen we er toch maar weer af en nog wat rustiger rijden. Jammer dat de navigatie wel snelwegen kan ontwijken met een route maar niet de 100 km autoweg en de 80 km wegen. Die zijn lang zo gezellig niet om te rijden.
Als tussenstop zijn we geland op een camping in Apeldoorn: de Parelhoeve.
Prachtig gestaan en lekker in de buurt wat gewandeld. ’s Avonds lekker een keer weer de skottelbraai gebruikt. We moesten alleen iets opwarmen maar dat gaat buiten ook prima en dan wordt het ook niet zo erg warm binnen in de camper. Als het toch al warm is dan is koken binnen niet zo’n erg goede optie.
Naast ons stonden twee mannen met een tentje die op de fiets gekomen waren. Uit Hoofddorp dus wat wij met de camper gereden hadden deden hun op 1 dag op de fiets. Ik zou er niet aan moeten denken 🙂
De volgende dag weer lekker rijden richting Groningen. Dit keer wilden we bij Bourtange op een camping gaan staan, ook omdat de omgeving mooi is en we het vestingplaatsje willen bezoeken. Het werd dus de camping in Bourtange: ’t Plathuis.
Vlak voor we er waren stuurde onze navigatie ons over deze brug naar de overkant. We zijn maar omgedraaid en hebben een andere route gevolgd. Dit was een echte misser in de routekaart!
We zochten een rustig plekje op waar we de eerste nacht alleen stonden. Ook nu weer lekker gekookt met de skottelbraai. Dit keer ook voor het eerst met een pan eerst rijst gekookt. Dat ging ook prima dus dat kunnen we vaker doen. Daarna de groente enz lekker wokken in de grote pan. Het was weer een smakelijke maaltijd.
’s Avonds wandelen naar het leuke vestingstadje. Best groot is dat nog.
Vrijdag een rondwandeling gedaan via een route van internet. Deze was 6,5 kilometer en erg leuk door mooie gebieden. 
Op een gegeven moment moesten we rechts een weg in. Deze weg zou een onverharde weg zijn, maar onze hond kwam bijna niet boven het gras uit. Dat was dus een weg die er echt niet meer als een weg uitzag. Het is dat er nog een naambordje aan het begin stond en het op de route stond anders hadden we dat nooit als weg gezien. Gelukkig was die weg niet al te lang.
We hebben op deze manier veel dingen gezien waar we anders nooit gekomen waren. De moeite waard om zoiets van te voren op te zoeken. Er hadden alleen iets meer bankjes op de route moeten zitten.
Gewoon even zitten en kijken.
