Het gaat volgens de weermannen een week mooi weer worden en dus gaan we op stap met de camper. We besloten richting België te gaan naar de Hoge Kempen. De eerste dag is een flink eind rijden en natuurlijk zoveel mogelijk binnendoor. Er waren weer aardig kleine weggetjes te gaan.
De eerste camperplaats waar we heen wilden was helemaal vol. Jammer want er waren mooie plekken met uitzicht over het kanaal. We besloten een klein stukje verder te rijden naar De Bosuil. Een groot grasveld met plek genoeg om te staan. We stonden er met twee campers.
De eigenaar was niet te vinden, het bijgelegen cafe was steeds dicht. Morgen proberen we nog eens om te betalen want dat is niet gelukt.
Morgen gaan we weer verder en kijken of we een leuke / mooie wandeling kunnen maken.
De zon scheen al lekker ’s morgens en na het ontbijt eerst eens kijken of we de eigenaar van de Bosuil kunnen vinden. We hebben hem gisteren niet gevonden en we hebben dus ook nog niet betaald. Dat vinden we niet netjes en willen het toch afronden. Na enig navraag hebben we hem eindelijk gevonden en kunnen afrekenen. Hij had al wel gezien dat er iemand was komen staan maar hij had het zo druk dat hij niet aan toe gekomen was om langs te komen. Het is maar een klein bedrag maar om zonder te betalen te vertrekken vinden we toch maar niets.
Daarna zijn we in dezelfde plaats (Neerpelt) naar het Klankenbos gegaan. We wisten niet precies wat we moesten verwachten maar het was heel leuk om daar rond te lopen. Een aanrader. Verschillende kunstenaars/wetenschappers hebben daar in de natuur dingen geplaatst die geluid maken door de natuur. Dit kan komen door wind, regen en andere geluiden. Ofwel een unieke collectie klankinstallaties in de openlucht die vrij toegankelijk is.
Voorbeelden zijn: Een reusachtige fluit waar je in kan lopen en als er dan gefloten wordt dan tril je zelf mee. Her oor van Noach is een lange geknikte arm als hoorn die de geluiden van een houten schuit die op het water drijft versterkt en laat horen. Een hoop kasten die met veren verbonden zijn gaan trillen door de aanwezigheid van mensen. (en ook van onze hond!) Een geluidsarme glazen kubus waar je in kan komen toont hoe stil het kan zijn. Je ziet alles om je heen maar hoort (bijna) niets meer.
We hebben er een aardig tijdje rondgelopen en hebben ons echt vermaakt. Ik denk dat wat grotere kinderen dit ook erg kunnen waarderen.
